sizden sonra bayım..

Sizden sonra çok mutlu oldum bayım.

Bir sürü arkadaş edindim, hani diyordum ya artık yeni insanlar tanımak istiyorum diye. Saatlerce sohbet edip bir daha karşılaşınca adını bile anımsayamadığım insanlarla tanıştım.

İçtim. Çok içtim. Çok eğlendim. İstiklal sokaklarında kahkahalarım yankılandı. Bunca yıldır içmediğimin acısını çıkarırcasına içtim. Her şeyi içtim.

Sizden sonra çok şey okudum. Bir sürü değişik kitap, blog, dergi.. Ayırmadan hepsini okudum. En çok da yazdım. Okuduklarımdan bağımsız hep yazdım. Kendimi hep yazarak anlattım.

İstanbul’un en güzel semtlerinde dolaştım. Kuzguncuk, Beyoğlu şimdi de Balat. Sizin semtinize hiç uğramadım. Bu kez ailenizin çalıştığı yerlerin önünden geçmemeyi tercih ettim.

Sizden sonra hiç üşümedim bayım. Öyle üşütmüşsünüz ki ruhumu, sonraki rutin gülümsemeler bile sıcacık yapmaya yetti.

İlginç değil mi? Anladım ki üşümek psikolojik bir şeydi. Kimseye sığınma ihtiyacı duymuyordum artık, o yüzden üşümüyordum da. Bunu fark ettiğimden beri hiç üşümedim.

Sizden sonra sevmeyi öğrendim. Sizin beni sevmeyişinizin öğretisiydi adeta. Bi insan severse ne yapmaz çok iyi öğrendim. Çok iyi öğrettiniz.

Sizden sonra bayım.

Sizden sonra hepsi.

Sizden sonra işte..