Sonra sabah oluyordu.
İnsanlar uyanıyor, sokaklarda yürüyor, caddelerden hayat akıyordu. Yağmur yağıyor, yağmur duruyor, sucular evlere su taşıyor, balkonlardan örtüler çırpılıyordu. Çocuklar okula gidiyor, okuldan dönüyor, oyun oynuyorlardı.
Akşam oluyordu yine. Yine yanıyordu evlerin ışıkları. Bana inat hayat devam ediyordu. Beni hiç iplemeden, beni kenara iterek, beni öğüterek, un ufak ederek sürüyordu hayat.
Mutfaklarda yemekler pişiyor, televizyon başında diziler izleniyordu. Birileriyle dalga geçiyordu radyoda bir DJ...
Bilmediği bir kederi biliyormuş gibi anlatıyordu bir başkası. Geceleri acıyla uyanıyordum acıyla daldığım uykudan. Bitmeyeceğini sanıyordum...
Bittiğinde belki de en çok ben şaşırdım...
